Karol Wielki był królem Franków i Longobardów. Urodził się prawdopodobnie 2 kwietnia 742 roku. Zmarł 28 stycznia 814 roku. Dnia 25 grudnia 800 roku otrzymał od papieża Leona III tytuł cesarza rzymskiego. To właśnie od imienia Karola Wielkiego pochodzi słowo ,,król”. Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa zachodnio rzymskiego. Pod koniec rządów Karola Wielkiego jego monarchia liczyła obszar ponad miliona kilometrów kwadratowych. Obejmowała dzisiejszą Francję, Belgię, Holandie, Austrię, Szwajcarię oraz część Niemiec, Włoch i Hiszpanii. Jego pradziadek, Pepin II, zapanował nad Austrazją i Neustrią.
Przydomek Karola Wielkiego wziął się od jego wzrostu. Miał 184 cm. Było to dużo jak na tam te czasy. I również od jego dokonań, które chciałabym w tej pracy przybliżyć.
Jednym z osiągnięć Karola Wielkiego jest pokonanie Longobardów i zostanie ich królem. Był lud zachodniogermański. Nosili długie brody. Wywodzili się ze Skandynawii. W VIII wieku oblegali Rzym. Papież wezwał na pomoc Pepina Krótkiego, ojca Karola Wielkiego. Pepin pokonał Longobardów. Ziemie, które wcześniej były w rękach Bizancjum, po najechaniu długobrodych, Pepin przekazał papieżowi. Powstało z nich Państwo Kościelne. Jednak Longobardowie nie poddawali się. Wciąż najeżdżali na tam te tereny. Karol Wielki utrzymywał sojusz z papiestwem. Pokonał Longobardów i ogłosił się ich królem.
Również w VIII wieku Arabowie opanowali Hiszpanię. Wydarzenia te nazywa się arabskim podbojem Hiszpanii. Opanowali znaczną część Półwyspu Iberyjskiego. Arabowie zamieszkiwali Półwysep Arabski. Ich ród pochodzi od Semitów. Uznaje się ich często za wspólnotę kulturową, nie za naród. Armia Karola Wielkiego pokonała Arabów, tym samym zdobywając część Półwyspu Iberyjskiego.
W latach 791- 805 Karol Wielki podbił Awarów. Był to koczowniczy lud, który pojawił się w Europie w VI wieku. Karol Wielki założył na ich terytorium kilka marchii. Marchie służyły do ochronny cesarstwa przed najazdami z zewnątrz. Wschodnią część podłączył do swojego państwa. Opanowanie Awarów przyniosło mu różne łupy. W latach 792- 795 Frankowie złupili główny ring awarski. Znajdował się tam skarbiec państwa, który splądrowali. Do 803 roku Awarowie próbowali się bronić. Organizowali powstania. Nie udawało im się. Ostatnia wzmianka o Awarach odnotowano w 822 roku jako o przedstawicielach samodzielnego państwa na sejmie w Frankfurcie.
W latach 772- 804 podbił aksonie. Była to najdłuższa i najcięższa z toczonych przez niego wojen. Składała się z 18 kampanii i licznych małych walk. Karolińska kampania w 772 roku stała się podbojem o charakterze religijnym. Być może to właśnie ten podbój był inspiracją dla krucjat przeciwko muzułmanom i pogańskim Prusom. Na czele saskiego ludu stał Widukind. W 782 roku Karol Wielki osobiście przejął dowodzenie. W 785 roku zmusił Widukinda do uległości. Włączył Saksonię do swojego imperium.
Poza licznymi bitwami, które Karol Wielki stoczył, do jego osiągnięć należy zostanie cesarzem rzymskim. Gdy papież Leon III miał problemy, Karol Wielki pojechał do Rymu, wpierał papieża i go bronił. W podzięce papież, 25 grudnia 800 roku, ukoronował go na cesarza. Koronacja miała charakter religijny, polityczny i prawny. Karol niczego się nie spodziewał. Koronacja była dla niego zaskoczeniem. Celem cesarstwa Karola Wielkiego było rozpowszechnianie chrześcijaństwa i prowadzenie wiernych ku zbawieniu. Sprawował władzę uniwersalną, czyli władze nad wszystkimi państwami chrześcijańskimi.
Karolowi Wielkiemu zależało na rozwoju kulturalnym. W szkołach, na początku edukacji, uczono przedmiotów humanistycznych. Uczono się jak czytać, pisać, mówić oraz jak rozumieć teksty. W późniejszym etapie nauki uczono się rzeczy matematycznych i przyrodniczych, na przykład opisu ziemi i przyrody. W szkołach był też taki przedmiot jak muzyka, ale była to głownie muzyka liturgiczna. Karol Wielki sprowadził zakonników z Anglii, Szkocji i Irlandii, ponieważ chciał odbudować znajomości poprawnej łaciny.
Wiele się też zmieniło w budownictwie. Przy rezydencji władcy wzniesiono kaplicę pałacową. Istnieje ona do dziś. Ten okres rozwoju kultury i sztuki jest nazywany renesansem karolińskim.
W okresie karolińskim ogromne znaczenie miała zmiana pisma na bardziej czytelne. Wprowadzono jednolite pismo dla całego państwa karolińskiego. Pismo to stało się podstawa naszego pisma.
Dlaczego tak świetna monarchia, z tak świetnym władcą upadła? Więzi gospodarcze były bardzo słabe. Zróżnicowanie językowe i kulturalne było ogromne. Kiedy Karol Wielki zmarł władzę przejął jego syn, Ludwik Pobożny. Jego trzej synowie podzielili pomiędzy siebie majątek dziadka. Najstarszy, Lotar, stał tytuł cesarski Kolejny syn, Ludwik, dostał kraje germańskie, a ostatni syn, Karol Łysy, kraje romańskie.
Karol Wielki by królem Franków, Longobardów, opiekunem papieży i Państwa Kościelnego. Opanował Akwitanie. Złamał opór Bawarii. Przyczynił się do rozwoju osadnictwa miast i wsi oraz do rozwoju rzemiosła i handlu. Można powiedzieć, że Karol Wielki był panem Europy. Niektórzy dają mu przydomek ojca Europy. Próbował ja złączyć. Dzięki niemu świat nie był podzielony na rzymski oraz barbarzyński, tylko na chrześcijański i pogański. Jest uznawany za wybitnego władcę. Stanowił wzór idealnego rycerza.
